Er(r)go

Er(r)go...
 …gdzieś tam oczywistość, jasność i przejrzystość, a tu aletheia, tajemnica tajemniczość, niewypowiadalność tajemnicy, zasłanianie, odsłanianie, skrywanie, odkrywanie, skrytość, nieskrytość, (nie)skrytość, przechodzenie ze skrytości w nie-skrytość, odsłonięcie zakrycie, przez zjawienie zatarcie, nieuchwytność nieodgadnioność, niewyrażalność, niejawność, utajnioność, nieprzniknioność, niedostępność, ruch znaczeń, mylenie tropów, przemieszczanie sensów, niegasnąca niepowstrzymana proliferacja dyskursów, chodzenie po śladach dociekanie ich doświadczenie apofatyczne – ot, taka zwyczajna hermeneutyczna powszedniość. A prawda tak nieustannie się wydarza.Różni, przewidywalni nieprzewidywalni, są uczestnicy świadkowie zachodów hermeneuty: Simone Weil, Max Horkheimer, Theodor Adorno, Carl Schmitt, Wilhelm Dilthey, Friedrich Nietzsche, Martin Heidegger, Hans-Georg Gadamer, Paul Ricoeur, John D. Caputo, Gianni Vattimo, Charles Taylor, Mistrz Eckhart, Jacques Derrida, Yuriko Saito, Ludwik Fleck, Bruno Latour, Louise Glück, Olga Tokarczuk, Leonardo da Vinci, Octavia E. Butler nie tylko.Wokół nich oraz przed oczami czytelniczki czytelnika rozgrywają rzeczy godne uwagi, wśród aktorów osoby, pojęcia. Ricoeur występuje na peryferiach dostarcza nici przewodniej, Caputo rezygnuje z oczekiwania nowy świt, Derrida kwestionuje mechanizmy publicznej żałoby, Hermes podmienia przesyłki. Para Japończyków zamieszkuje pokój numer 224, zakonnik przekracza granice płci, nostos ujarzmia imię własnego przetrwania, Achilles Odyseusz skrywają podwójne odniesienie, zaś struktury symboliczne co za arogancja struktur! domagają interpretacji. Cóż tego, że człowiek otwiera pozwala im być, Oankali mutują, bycie krzesła odkrywa nami, istota prawdy istoczy, skoro Bryzejda traci prawo do cierpienia, ludzkie życie rozpoznaje siebie jako omyłkę, układ hierarchiczny prowadzi zagłady, córka wyrzeka swej kobiecości odprawia egzekwie nad ciałem zmarłego ojca, mówiąc już o tym, ślepy mechanizm wycofać użycia siły powraca noc nicości. I jeszcze imperatyw: krzesło musi stać podłodze! Jak tych warunkach wmyśleć butów?Moment egzystencjalnego dygotu dotykamy morderczych skutków rozumu nagości cierpiącego Innego: szalony mielący młode ciała wojennych frontach, fabryki trupów, inwazja nagiej przemocy porządek ludzki, osamotnienie, strach, rozpacz, poczucie bezsilności, przerażenie, robactwo, krew, spleśniałe jedzenie, cuchnący mocz, gnój, brud, łzawiące oczy, opuchnięte brzuchy, dzieci wystraszone, wycieńczone, bite, głodne, zmarznięte, obolałe, wynędzniałe, brudne, odparzone, zgięte wpół chorujące tyfus, zapalenie płuc, gruźlicę, dur brzuszny, jaglicę. Przemijanie żałoba, śmierć nierozerwalnie splątana życiem. Spotkanie cierpieniem, które wzywa odpowiedzi.Trafiają też działania miarę neutralne niegroźne: Eckhart pragnie uniknąć oswajania Absolutu drodze antropomorfizacji, kwiaty mówią pozycji twardego ograniczenia, odejmowanie znaczeń nadaje znaczenie, kobieta brodą pretenduje świętości, Jakub prze-pisuje Erotic Errotic, matka budzi snu 250 latach znowu żyje, miejsce żywego zajmuje korpus tekstów, separatyści akceptują krzyżowania gatunków, dyskursy kwitują swój prymat wobec określoności dzieła, odrzuca logikę czystości, wychodzi Da-sein, artefakty użytkowe ciążą ku bycia. Ktoś dąży wyzbycia chcenia, ale jednak czegoś chce niechcenia oczywiście. tekstem, ciekawe, stoi człowiek.Natykamy ówdzie interesujące obiekty zjawiska: byty umorusane relacjami innymi bytami, hotelowe pokoje-teksty, rozum skończony, gest auto-odczłowieczenia, etykę rozproszenia, spektakl wiary opartej oszustwie, krąg ezoteryczny, egzoteryczny, twórczego fachowca, osobowe centrum świeżych myśli, tautologiczny schemat instrumentalności, interpretujące przypomnienie, życie-poza-życiem, nieludzkich, mikroskopy, biurka, mikroby, probówki, hybrydy, wirusy, rośliny, martwe ciała, kwanty, cienką granicę między prawdą objawioną kłamstwem, niewinność stawania się, konkretną parę adidasów (jako ontologiczny oryginał samej siebie), empatyczne wilki, dominującą matkę, chłodnego oddalonego dotychczas ontologicznie nieobecne podobne twory.
 Na koniec ogarnia nas bezcenne dezorientacji, wszak wszyscy jesteśmy braćmi siostrami wrzuconymi upływ. Czy sensy rzeczywiście muszą zostać wydobyte jaw? W każdym razie myślenie winno przemyślane.
 Wojciech Kalagahttps://orcid.org/0000-0003-4874-9734
 Koncepcję numeru zawdzięczamy doktorowi Tomaszowi Kaladze Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej Bydgoszczy.